Leven vanuit verwachtingen van jezelf of vanuit verwachtingen van anderen.
In mijn leven heb ik vaak geleefd als een kameleon. Aanpassen aan mijn omgeving, voelen waar de behoeftes lagen en daar op in spelen. Mezelf wenselijk gedragen en doen wat er van me verwacht werd. Ook al was ik me daar steeds meer bewust van, koos ik toch vaak voor de ander. Ik voelde de behoefte van de ander sterk aan en cijferde mezelf weg. Inmiddels weet ik dat ik mezelf tekort doe en de ander uiteindelijk ook. Het is belangrijk om mijn eigen kaarsje brandend te houden, zodat ik ook anderen beter kan ondersteunen mocht dit nodig zijn.
Uiteraard is het nooit fijn om mensen waarvan je houd teleur te stellen, maar jezelf teleurstellen is ook niet oké.
Onze oude conditionering die vaak denkt en handelt vanuit schuld, schaamte en niet goed genoeg zijn, vindt het lastig en egoïstisch. We hebben niet geleerd om naar ons eigen gevoel en lichaam te luisteren en blijven maar doorgaan om te kunnen voldoen aan al die verwachtingen, van anderen en van onszelf. Maar dat betekent niet dat we dat niet kunnen leren. Als we iets tegen ons gevoel en natuur in doen of over onze grenzen gaan, is dat ook te merken en te voelen voor de ander.
Mijn zonen zijn hierin een enorme spiegel voor mij. Zij zullen niet snel iets doen wat voor hen niet zuiver en echt aanvoelt.
We mogen de behoefte loslaten om door iedereen geliefd te worden. Je kunt het niet iedereen naar hun zin maken. En wat een bevrijdend gevoel geeft dat!
Mooie affirmatie: Ik wil mijn eigen behoeften en grenzen respecteren en dat zal ik bij de ander ook doen
